Gele room en oranje sof

Hoeveel toeristen zullen in een Portugese supermarkt op zoek zijn naar amandelmeel? Ik gok eentje. Marie heeft bedacht om zelf gebakjes te gaan maken en dan nog iets specifieks ook. Amandelmeel is er natuurlijk niet. Daarom echter niet getreurd, gewoon amandelen in de mand gelegd. Gelukkig is madame getrouwd met een professioneel amandelhakker, die in een handomdraai of 20.000 de noten veranderd heeft in (bijna) meel.

A: Wie is er dan ook zo gek om in een een land dat bekend staat om de gebakjes zelf iets te gaan verzinnen. 2 kleine taartjes maken is sowieso al geen optie omdat de hoeveelheid altijd genoeg is voor 6 stuks of zo. De komende tijd zitten we dus nog aan de zelf gemaakte gebakjes vast. Gelukkig zijn ze wel erg lekker geworden, met zelf gemaakte gele room en de frambozenprut van begin deze week.

Vanmiddag gaan we naar het strand 'voor onze deur' en indien niet te ver wandelen naar Salgado. Dit dorp ligt aan het eind van de baai tegen een heuvel geplakt. Nu ligt er tussen onze deur en het strand een duingebied en toen we daar eindelijk na flink klimmen en dalen over waren, was het een uur later. De klim was de moeite waard, want de zee buldert met grote golven op het strand..... en over Erik zijn schoenen, benen en broek...... Voor iemand die toch al niet van zee en strand houdt de druppel, oh nee golf, hahaha. Dat lopen naar Salgado hebben we maar opgegeven, veel te ver. In anderhalf uur, want foute afslag genomen, naar huis gelopen.

De avond weer voor een tv-scherm bij een café doorgebracht om de wedstrijd Portugal-Nederland te bekijken. Zoals al verwacht verloren. In het café dan maar genoten van de uitgelaten Portugezen. Het feest zal zich voortgezet hebben in de feesttent die deze week in het dorp staat. Wij zijn naar huis gegaan, morgen op tijd op, want we gaan naar Lissabon.