Óbidos

Zowaar heus iets ondernomen. Na een enorme hoeveelheid supermarktinkopen zijn we naar Óbidos gegaan, een schattig oud stadje op een half uur rijden. Ik weet zo goed als zeker dat ik er eerder ben geweest, maar dan is dat in '90 met pa & ma S. geweest óf een jaar later met Annet, dus 21 of 22 jaar geleden. Het is echt een plaatje. Of eigenlijk heel veel plaatjes. Witte huizen met een blauwe band er langs, smalle straatjes, heel veel bloemen, een vestingmuur en natuurlijk veel toeristenspul. Ondanks ladingen vakantiegangers lukt het ons om wat stille stukjes op te zoeken. Wat een schattigheid her en der. We strijken neer bij een eettentje in een steeg en nemen samen een spies met zeefruit. In deze inktvisjes zit geen zand. Hebben ze zeker al vaker gemaakt. Annet proeft ginja uit een glaasje van chocolade. Ze koopt een flesje van het spul, een soort versterkte kersenwijn.

's Avonds bij een spel Triominos wordt het flesje deels geledigd en of het nu daardoor komt dat we lichtjes in de lucht zien knipperen? We houden het toch op vuurvliegjes. Grappig.