Kalmpies 'an.

Na het ontbijt sukkelen we richting Nazaré, voor de markt. En sukkelen, dat doet ons huurauto'tje 't liefst. Lento! Boven zijn 4 komt-ie niet vaak; als je maar heel lichtjes omhoog moet, zak je in zijn drie al terug zowat. Veel power zit er niet in. Relaxt vakantiekarretje dus.

We gaan naar de markt in Nazaré, op zo'n 20 minuutjes rijden. Deze hal is een stuk groter dan die bij huis. We kopen baby-inktvisjes bij zo'n echt vrouwtje, je weet wel. Volgens mij liepen ze hier allemaal in huishoudschorten van de plaatselijke Portugese Blokker of Hema, maar Annet weet te melden dat dat traditionele kleding is. Klederdracht zogezeid. Foto'tje mag van de visdame, ik moet alleen nog uitvinden hoe ik die van de grote camera online krijg. Van het kleintje lukt wèl. Puzzel voor later.

Na de markt slenteren we nog wat door Nazaré. Beetje doelloos, niet echt ergens op af. Je kan met een soort bergtreintje naar een kasteel maar het is natuurlijk net lunchpauze. Geeft ook niet, gewoon met een bica'tje (Portugese versie van espresso) bovenaan de boulevard zitten en uitkijken over de grote baai en spelende badgasten is al helemaal vakantie. Verderop nemen we een ijsje. Ik vind die ene bol ijs die ik krijg al uit de hand gelopen, ik heb er flink werk aan om tegen het smelten op te likken. Maar achter ons zitten vijf flinke Duitsers, daar komt me toch een Eiffeltoren van ijs en aardbei voor naar buiten! De dikke dame voor wie het gevaarte wordt neergezet, glundert als een klein meisje. Voorbijgangers houden hun pas in en stoten elkaar aan. Annet vraagt zich af of ze daar met zijn vijven van gaan eten, totdat de ober met de volgende borden naar buiten komt. De ene na de andere monsterlijke creatie komt op tafel. Ik schat het per bord op een liter ijs. Zitten wij met onze oubliehoorntjes met één bol!

's Middags installeren we ons heerlijk op het tuinachtige terras. Alvast maar Googlen hoe je baby-inktvisjes schoonmaakt. Ik kom er niet helemaal uit, maar 's avonds verzin ik ter plekke maar een aanvalsplan. Best een karwei nog. Als ze in de pan liggen, zijn we blij dat dat vrouwtje ons eigenwijs toch een pond verkocht heeft. Er blijft niet veel van over! De smaak is heerlijk, alleen... ze smaken zoals ze kraken. Knerpend zand! Toch niet goed genoeg schoongespoeld. Doet me denken aan Bob Fosko, die zong 20 jaar geleden: "zand doet kiezen kraken!" en toen had-ie zeker ook inktvisjes op.

's Avonds doen we buiten een traditioneel vakantiespelletje Rummy, met een glaasje Aguardente Réserva. Dat kwam vanmiddag bij een supermarktje onder het stof vandaan, is natuurlijk veel te duur spul en staat als onverkoopbaar op het bovenste schap. Kost ook € 13,49 inclusief groot cognacglas! Rib uit je lijf. Annet wint met één punt en zwaar vermoeid van zoveel avonturen en beslommeringen op één dag storten we gauw in bed neer.