Tweede markt en perenroute

Ik loop een dagje achter. Haal ik straks wel in.

Op het online blogje met reisverslagen krijg ik wat commentaar dat het zo veel over eten gaat. Zelfs mijn eigen vrouw vindt dat ik wat meer over het huis en de mooie omgeving moet schrijven. Ik zou anders weer begonnen zijn over onze zelfgeflanste 'gebakjes'. Ik schreef toch dat je geen bakker nodig hebt, als je zulke lekkere aardbeitjes kan kopen? Op de markt scoorden we vandaag très petites bosaardbeitjes, heel smaakvol, die samen met een klodder dikke room op een romeokoek een echt gebakje maken. Maar ja, er moet dus over de natuur geschreven worden. Het woord is aan Annet. Kijken of het haar lukt.

--

Het is vandaag koud, maar we zien tussen de wolken door ook steeds de zon. Eerst gaan we vanochtend naar de markt en dat is een stuk leuker met een zonnetje erbij. We kijken onze ogen uit naar alle etenswaren die uitgestald staan en de fransen die hun keus daar uit maken. Zelfs de hondjes zijn hier extra charmant. Natuurlijk waren we de boodschappentas die we bij de super U gescoord hadden vergeten, net nu we voor twee dagen buit gaan inslaan. Omdat we prachtige vogels zien (al geslacht, niet levend, haha. We hebben het hier nog steeds over eten en zijn moderne jager-verzamelaars, die niet zelf meer hun eten vangen en slachten), wordt het parelhoen met een sauce Normande, hier zitten de typische normandische producten in, zoals crème crue (gemaakt van rauwmelkse room en superdik, in Nederland helaas niet te krijgen), appeltjes waarvan de geur bij het langslopen al in m'n neus kwam, sjalotjes, fijn van smaak en zacht gegaard in de normandische boter, een scheut van diezelfde soort appeltjes gemaakte pommeau en een scheut witte wijn erbij, dit alles een half uurtje in de braadslee bij de parelhoen, zodat het wat inkookt en de aanbaksels van de parelhoen in de saus trekken, daarna flamberen we het beest en de sauce met calvados. Erbij eten we verse doperwtjes, nog in de peulen gekocht en keurig gedopt door de sous-chef en een snee frans boerenbrood. Bijna vergeet ik te vermelden dat ons voorgerecht bestaat uit ieder twee vlezige normandische oesters, met een glaasje Picpoule erbij. Morgen besluiten we wat eenvoudiger te eten en kopen alle ingredienten voor een salade met een franse versie van een blinde vink die hier crepinette heet. Aan eiwitten en vet geen gebrek deze week. Die hardloopschoenen die ik voor m'n verjaardag krijg komen na de vakantie goed van pas!
's Middags besluiten we naar Domfront te gaan waar de Route du poiré begint. Deze autoroute slingert door het prachtige Normandische landschap, met verschillende perenboeren, die cider en alle aanverwante appel- en perendranken maken. Door al die eetverhalen zou ik bijna vergeten te schijven dat de natuur hier prachtig is. Op bezoek bij een Calvadosboer lopen we door een mooie boomgaard waar niets anders te horen is dan vogels en daar zien we ook een mooi exemplaar van. Op een paar meter afstand vliegt er een uil uit het grasveld in de boom, alwaar hij stil blijft zitten en ons met zijn grote gele ogen aankijkt. Prachtig. Natuurlijk kopen we ook nog diverse cider- en calvadosflessen, dat dan weer wel. Weer in ons heerlijke vakantiehuis zitten we nog even naast de prachtige rozenboog op ons terras aan het water en zien een schoolklas in hun kanootjes voorbij varen. 's Avonds de haard weer aan, nou ja bijna dan, nog even lezen en daarna naar de mand. Het leven is goed!

--

En, gelukt vinden jullie? Ik gooi er toch gewoon nog een tafeltip tegenaan, hoor. Want gisteren schreef ik dat de aardappelpuree een ontdekkinkje was, maar niet waarom. Er zat, behalve nootmuskaat en zo te proeven normandische room, ook geschaafde radis blanc door. Rettich! Normaal geef je dat nog niet aan de varkens natuurlijk, maar nu gaf het wel pit aan die romige puree. Weer eens wat anders!