Puyguilhem en pissaladière

Na het heerlijke maal met bijbhorende wijnen van gisterenavond zijn we vanochtend een beetje suffig. Op ons gemak gaan we naar de markt in Brantôme waar ze producten uit de omgeving zouden moeten hebben. We hebben allebei al een vermoeden, geen markt te bekennen in Brantôme. Toch nog wat brood en croissants gehaald, nog even gekeken wat de Aldi op de hoek bij ons huis allemaal heeft - precies hetzelfde als in Nederland dus - en terug naar huis om op ons heerlijke terras een 'bakkie' te doen. Tijdens het 'bakkie' kijken we naar welk kasteel we gaan, want er zijn er twee die ons aangeraden zijn door de madame van het toeristenbureau. Omdat het ene kasteel me leuker lijkt, zeg ik tegen Erik, dat hij kan kiezen tussen het bezoeken van een kasteel en een rommelhok. Natuurlijk wordt het 't rommelhok. Het rommelhok ligt in Bourdeille, een plaatsje op 10 minuten rijden van hier. En natuurlijk, je raadt het al, het is op dinsdag gesloten. Op naar het echte kasteel dus.
http://bit.ly/mc38HJ
Het echte kasteel blijkt keurig open te zijn, we krijgen van de Fransman die ons ontvangt nog wel de waarschuwing mee dat we niet de toren in mogen, want die staan op instorten en op de tweede etage zitten enge insecten, muggen misschien? Nee zegt de fransoos, "grande, brrrr". Hmmm, over rommelhok gesproken.... Het kasteel is natuurlijk prachtig, de toren bewonderen we vanuit de deur en we zien inderdaad dat de grote houden steunbalk gestut is en grote scheuren heeft, de insecten blijken gewoon bromvliegen te zijn. Omdat we de enige bezoekers zijn in het kasteel voelen we ons net jonkvrouw en -heer en gaan stiekem op stoeltjes zitten, om een leuke foto te maken en roeren in de grote ijzeren kookpotten in de keuken. Het kasteel ademt door de rust en doordat het maar half is ingericht een verstilde sfeer uit, mooi. Door de toeristenbureau-madame was ons in de buurt ook nog een heel leuk plaatjse aangeraden, St Jean de Côle. Brantôme wordt romantisch genoemd en is het ook, maar het dorp waar we nu in terecht gekomen zijn spant toch de kroon. Wat een bloemenweelde en idyllische huizen, het lijkt net een sprookjesdorp. Omdat het bewolkt is en de huizen lichtgeel en grijs zijn, komen de kleuren van alle bloemen en planten extra mooi uit. Het verzoek foto's te maken met het favoriete onderwerp van een vriendin wordt ingewilligd, want we komen weer ontzettend leuke, lieve honden tegen. Op de terugweg halen we bij onze eigen Carrefour alle ingredienten voor een pissaladière en een groene salade. 0nze magen knorren en we besluiten te beginnen met een kreeftensoepje die we bij de Carrefour uit het schap vissen (figuurlijk). De pissaladière (franse pizza met uien, ansjovis, olijven en knoflook) lukt uitstekend en we laten het ons met een flesje rose uit Bergerac erbij natuurlijk weer goed smaken. Daarna spelletje Triominos, kippen die op stok gaan bekijken en filmen, verhaaltje schrijven in bed en luikjes toe.

---

Eriks tafeltip: pissaladière! Gatverpielekes, da's lekker! We hadden 'm moeten maken toen we 2 jaar geleden in de Provence zaten natuurlijk, want dat is meer waar het gerecht gemaakt wordt. Maar goed, we hoeven er zeker geen spijt van te hebben dat het er vandaag van gekomen is. Het lijkt op een pizza, maar zonder tomatensaus (en, voor Mark: ook zonder patat). Liefst had er bij de hierboven genoemde ingrediënten ook verse thijm gemoeten, maar dat konden we even niet vinden. De bodem was van kant en klaar pizzadeeg, maar wel erg lekker. zulke zouden ze bij ons ook mogen verkopen. Pissaladière is natuurlijk een belachelijke naam, maar voor ons was het een ontdekkinkje en we denken dat dit bepaald niet de laatste keer is dat we 'm maakten!