Abdij, ligstoel, restaurant
Door: Erik
Blijf op de hoogte en volg Erik
13 Juni 2011 | Frankrijk, Brantôme
Brantôme, waar we deze week verblijven, is een schattig dorp, qua inwonertal niet veel meer dan een gehucht, maar overdag wel een bijenkorf van toeristen. Het is dan ook echt een plaatje om te zien.
We drinken koffie bij een leuke theesalon (eh?), met vers gebakken citroentaart en een wafel met suiker. Daarna gaan we de abdij bekijken. Toen er op deze plek nog niets was, alleen een berg met een waterbron, vonden monniken het een goede lokatie om, wonend in grotten, hun leven aan God te wijden. Een aantal van die grotten kun je nu nog bezoeken. Uiteindelijk (maar dan ook al in de 8e eeuw) ontstond er een echt klooster. Daar omheen onstond dan weer het dorp, wat overigens niet betekende dat de inwonders er van deelden in de steeds grotere welvaart die het klooster verwierf. Daar kwam in het tijdperk van de Franse Revolutie wel verandering in. Interessant wandelingetje. De abdij bevat trowuens de oudste klokkentoren van Frankrijk. Deze is gebouwd op een uitstekende rotspunt en je kunt er onderdoor lopen. Lijkt niet echt een stabiele plek, maar hij houdt het toch al een aardig aantal eeuwen, dus 't zal wel goed zitten. Staan. Apart ook om die grotten te zien, die utieindelijk een systeem werden met uitgehakte uitsparingen in de wanden (om dingen in te zetten, voedsel of licht?) en met één verwarmd vertrek voor de zieke en/of oude monniken. Je ziet ook rechthoekige uitsparingen, die als duiventil fungeerden. De monniken kregen het feodale recht om duiven te mogen exploiteren voor het vlees (dat mocht niet zomaar). Daar weet ik trouwens nog een leuk recept voor... oh parden.
Na een glas cola voor Marie, die er de bacteriën in haar onrustige ingewandjes mee klein wil krijgen, is het plan om een van de kastelen in de buurt te gaan bezoeken. Daarvoor gaan we naar huis om de auto te halen. Het is inmiddels echter zulk lekker weer geworden, dat het plan verandert. We blijven in de ligstoelen op ons terras! Daar treedt een bekend maar mysterieus verschijnsel op: je wéét dat je aan het verbranden bent, maar kijkt langs je huid, ziet er nog niks van en maakt jezelf wijs dat het wel meevalt, ondanks de talloze keren in je leven dat je jammerend knalrood voor de spiegel stond. Gelukkig valt het dit keer mee, ik ben wel rozerood maar het doet niet echt pijn. De factor 30-olie heeft geholpen.
Dan is het tijd om naar het restaurant te gaan waar we gisteren gereserveerd hebben. Het is aanbevolen door Marie en Jean-Yves, de huiseigenaren. We kunnen er over het tussendoorpaadje door het gras naar toe lopen. Er volgt nu eens geen beschrijving van wat we zoal bestellen; kijken jullie zelf maar. We kiezen in ieder geval uit het Jardins-menu. :-)
http://www.lesjardins-brantome.com/jardins.htm
Tafeltip: chorizo, ook milde, is toch echt wat te sterk en overheersend voor bij sint-jacobsschelpen. Oh, heb ik nu iets verraden?
We drinken koffie bij een leuke theesalon (eh?), met vers gebakken citroentaart en een wafel met suiker. Daarna gaan we de abdij bekijken. Toen er op deze plek nog niets was, alleen een berg met een waterbron, vonden monniken het een goede lokatie om, wonend in grotten, hun leven aan God te wijden. Een aantal van die grotten kun je nu nog bezoeken. Uiteindelijk (maar dan ook al in de 8e eeuw) ontstond er een echt klooster. Daar omheen onstond dan weer het dorp, wat overigens niet betekende dat de inwonders er van deelden in de steeds grotere welvaart die het klooster verwierf. Daar kwam in het tijdperk van de Franse Revolutie wel verandering in. Interessant wandelingetje. De abdij bevat trowuens de oudste klokkentoren van Frankrijk. Deze is gebouwd op een uitstekende rotspunt en je kunt er onderdoor lopen. Lijkt niet echt een stabiele plek, maar hij houdt het toch al een aardig aantal eeuwen, dus 't zal wel goed zitten. Staan. Apart ook om die grotten te zien, die utieindelijk een systeem werden met uitgehakte uitsparingen in de wanden (om dingen in te zetten, voedsel of licht?) en met één verwarmd vertrek voor de zieke en/of oude monniken. Je ziet ook rechthoekige uitsparingen, die als duiventil fungeerden. De monniken kregen het feodale recht om duiven te mogen exploiteren voor het vlees (dat mocht niet zomaar). Daar weet ik trouwens nog een leuk recept voor... oh parden.
Na een glas cola voor Marie, die er de bacteriën in haar onrustige ingewandjes mee klein wil krijgen, is het plan om een van de kastelen in de buurt te gaan bezoeken. Daarvoor gaan we naar huis om de auto te halen. Het is inmiddels echter zulk lekker weer geworden, dat het plan verandert. We blijven in de ligstoelen op ons terras! Daar treedt een bekend maar mysterieus verschijnsel op: je wéét dat je aan het verbranden bent, maar kijkt langs je huid, ziet er nog niks van en maakt jezelf wijs dat het wel meevalt, ondanks de talloze keren in je leven dat je jammerend knalrood voor de spiegel stond. Gelukkig valt het dit keer mee, ik ben wel rozerood maar het doet niet echt pijn. De factor 30-olie heeft geholpen.
Dan is het tijd om naar het restaurant te gaan waar we gisteren gereserveerd hebben. Het is aanbevolen door Marie en Jean-Yves, de huiseigenaren. We kunnen er over het tussendoorpaadje door het gras naar toe lopen. Er volgt nu eens geen beschrijving van wat we zoal bestellen; kijken jullie zelf maar. We kiezen in ieder geval uit het Jardins-menu. :-)
http://www.lesjardins-brantome.com/jardins.htm
Tafeltip: chorizo, ook milde, is toch echt wat te sterk en overheersend voor bij sint-jacobsschelpen. Oh, heb ik nu iets verraden?
-
14 Juni 2011 - 08:25
Mieke:
He Annet en Erik,
Dat diner ziet er weer heerlijk uit. kwijl :-) zo en het weer is een stuk warmer zie ik, beter net als hier. Gaaf he? Die stadjes en dorpjes met zoveel geschiedenis? Wij liggen even te zonnen bij het zwembad na een heerlijk ontbijtje met verse croissants (zelf gemaakt) en nespresso. Liefs miek -
14 Juni 2011 - 17:57
De Famielje:
Mooie plaatjes.
Als je nu eindelijk het weer hebben
waarnaar je op zoek waren dan kan
het misschien niet veel beter!
Het diner ziet er weer top uit al kan
ik me voorstellen dat de chorizo
een beetje over de top is!
Maar een glaasje sussende, sissende
en vekoelende drank erbij en erover
en erna zorgt ervoor dat daar niemand
meer over l....! Wij vinden het nog
steeds leuk!
pa en ma -
14 Juni 2011 - 17:57
De Famielje:
Mooie plaatjes.
Als je nu eindelijk het weer hebben
waarnaar je op zoek waren dan kan
het misschien niet veel beter!
Het diner ziet er weer top uit al kan
ik me voorstellen dat de chorizo
een beetje over de top is!
Maar een glaasje sussende, sissende
en vekoelende drank erbij en erover
en erna zorgt ervoor dat daar niemand
meer over l....! Wij vinden het nog
steeds leuk!
pa en ma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
