Marble Mountains en veel Dieren-op-ons-bord-dag

We twijfelen hoe we de dag zullen besteden. Na wat delibereren gaan we met een taxi naar de Marble Mountains, vijf bergjes van marmer en kalksteen, waarvan je er eentje kunt bezoeken. Vroeger werd het gesteente afgegraven om er beelden en zo van te maken; tegenwoordig zie je nog steeds tig winkels die duizenden indrukwekkende beelden buiten hebben staan, maar ze maken die sinds kort met marmer van verderop. Met een lift kun je naar boven; vanaf daar zijn paadjes gemaakt met her en der tempeltjes. Grappig is dat die traditioneel zijn en toch weer niet: de decoraties aan de buitenkant zijn soms met bierflesjes en theepotscherven gemaakt. De tempels worden gebruikt door boeddhisten en hindoes. Het is een heel aardig wandelingetje en een hoogtepuntje wordt verzorgd door een indringend gezang uit een houten huisje bij de Tam Thai-pagode uit 1825. Het klinkt als een boeddistisch gebed, met tikken van klankschalen en houten klepels tussendoor. Erg leuk om te horen. De taxichauffeur heeft op ons gewacht bij een marmershop. De winkeldame heeft voor tussenpersoon gespeeld en nu zijn we moreel verplicht om in de winkel te kijken. Alles wat er staat vinden we even lelijk en best prijzig, zelfs al zou je er meer dan de helft van afpraten, maar ach, we kopen een boeddha'tje. Die mag je tóch niet voor jezelf kopen maar moet je weggeven, toch? ;-)
Het bezoek aan de marmerbergen heeft korter geduurd dan ingecalculeerd. We laten de taxi doorrijden naar Danang, de stad waar we ook met het vliegtuig zijn aangekomen. Wat een drukte en wat een mierennest! We stappen een zaak in om wat te gebruiken; eigenlijk een drankje en een kleine bite, maar de menukaart heeft té aanlokkelijke dingen. Spreeuw, konijn, struisvogel... flog... wij nog vragen wat flog is. Die jongen, die geen woord engels spreekt, kwaakt en maakt een zwembeweging. FROG natuurlijk! Die nemen we dus. En een schaaltje krokodil graag. Biertje er bij. Het smaakt ons uitstekend! Nog even wat door het gekkenhuis slenteren. Annet strijkt neer voor een opmerkelijk goede cappucino, ik loop door, op zoek naar een electronicawinkel. Ik heb een USB-kabeltje nodig, de simpelste variant. Ik vind een zaak die van onder tot boven vol computers staat. Daar zullen ze toch wel trosjes van die snoeren hebben liggen? Maar mijn voorbeeldkabeltje wordt bestudeerd alsof het een nieuwe diersoort is en ze blijken het niet te hebben. Dezelfde taximeneer staat in een straatje netjes op ons te wachten; hij heeft een fijn dagtaakje aan ons gehad en brengt ons terug naar ons resort. Onderweg vraagt hij ineens of we willen stoppen voor een fotomoment? Kennelijk een bekende plek want er staan vijf bruidsparen op een rij, omringd door honderden duiven die flink gevoerd worden. Ook staat er een malloot als een bezetene op een scheidsrechterfluitje te blazen maar zijn precieze functie ontgaat me. Wat een aparte scène weer. In het hotel blazen we even uit van de drukte en gaan dan via het donkere strand (lang leve de Zaklantaarn-app op mijn telefoontje) naar de eettent waar we eergisteren de lekkere krab aten. Nu nemen we oesters en een vis die op meerval lijkt. Beide worden uit hun plastic afwasteiltje bevrijd en zo, op Werelddierendag, door ons uit hun lijden verlost. Er komen rijstvelletjes op tafel en verhip, we moeten van die loempiapakketjes maken waarvoor we sinds gisteravond gediplomeerd zijn. Sla, tomaat, komkommer, stukkie vis, oprollen en indopen. Het sausje is een mengeling van chilisaus en maggi-achtige sojasaus. De gegrilde vis gaat schoon op. Daarna komt, evenals na de krab van eergisteren, gratis een schaaltje fruit en een potje groene thee, die we met strakke bekken naar binnen werken want echt lekker is ze niet. Het meisje van het restaurant doet in moeilijk verstaanbaar Engels uitgebreid verslag van hoe slecht het werken is in ons resort; haar zus werkt er bij de laundry. Die is van 6 uur tot 22 uur van huis, krijgt niet altijd haar geld en werkt voor een afschuwelijke manager, die ook wel eens in dit tentje eet, zich dan onbeschoft gedraagt en zelfs dit schattige meisje pas een tik in haar gezicht heeft gegeven. Wilden we dit eigenlijk weten? Snel terug naar onze verderfelijke plek, voor een cocktail bij de pool bar. Dan niet te laat slapen (nou ja, nog een verslagje posten maar de foto's houden jullie tegoed), want ook wij moeten nu om 6 uur op (wat een onzalig idee voor in je vakantie).