Verkassen II

Wel dus: het bedieningspaneel waarmee je vanuit bed de verschillende lichten, de airco, je wekker en de wereldvrede kunt bedienen, gaat midden in de nacht spontaan weer piepen. Knopjes indrukken helpt niet, en daarbij: al die dingen, waaronder de airco dus, kun je er ook niet meer mee bedienen. Het ding is vastgelopen. Annet slaapt, ik probeer nog oordopjes maar daar snerpt het geluid doorheen. Het is half vijf. Wat de receptie momenteel voor ons kan doen, is ons tijdelijk overbrengen naar een andere kamer. Non smoking sir? Yes please. Een Indiër komt ons ophalen in onze hotelbadjasjes en brengt ons van de 19e naar de 15e etage, die stijf staat van de rooklucht. Als hij de kamer opendoet, slaat een nog dikkere asbakwalm ons op de keel. De Indiër houdt vol: Yes, sir. Non smoking room, sir. Whahaha. Enfin, we gaan hier maar liggen, tot om 6 uur de duty manager belt dat ze een andere kamer voor ons gereed heeft. Ze begeleidt ons persoonlijk naar de 32e verdieping. De bagage komt wel in de ochtend. We vallen alsnog in slaap en als we wakker worden, praten we met de duty manager van de volgende shift. Very sorry en zo en ze biedt ons voor drie dagen gratis ontbijt aan (zat niet in onze boeking). Let wel: een standaard continental ontbijtje met toast, jam en koffie kost zo'n € 17. Voor nu mogen we op onze nieuwe kamer een ontbijt laten aanrukken met toast, ei, spek, worstjes, aardappeltjes, champignons, vruchtensapen en twee zoetigheden. Heel volledig dus, maar kwalitatief zeer matig want op de romige scrambled eggs na is niets vers. Staat evengoed op de kaart voor € 30 p.p. We hebben een flutnacht gehad, maar wat we er aan over hebben gehouden, is: we hebben nu alsnog een kingsize bed, terwijl er gisteravond alleen nog maar een kamer met aparte bedden beschikbaar was; we zitten op de 32e verdieping met prachtig uitzicht op onder andere Marina Bay Sands, ontbijt is geregeld en we mogen op de laatste dag om 18 uur uitchecken, wat handig is omdat we pas om middernacht vliegen. Wat we er mee zijn verloren, is een halve nacht en eigenlijk een halve dag, want als eindelijk onze bagage is overgebracht en eindelijk het ontbijt op een karretje naar binnen wordt gerold, is het al na twaalven. Hoog tijd om eens wat van Singapore te bekijken! Ook het wachten op de hop on/hop off-bus duurt lang. Uiteindelijk stappen we af bij Chinatown. Ik ken het van de dia's van pa en ma Stenhuis uit 1985. Daarop zag je ontbeende eenden aan kraampjes hangen en de stank van fermentatie en rare specerijen kwam zowat van het projectiescherm af. Nu moet je echt je best doen om zulke dingen te vinden; bijna alles is veranderd in souvenirshops, kleermakerswinkeltjes, juweliertjes en andere cleane dingen. In een enkel zaakje kom je nog wat krokodil op sterk water of zo tegen of een pot met neushoornhoorns tussen andere apotheekspullen. We kopen dus braaf nog maar wat toeristenspul (stiekem best mooi hoor) en een beker vers geperst suikerrietsap met limoen; heerlijk! We bezoeken de bekende pagode Sri Mariamman, waar je moet betalen als je foto's wilt maken en vervolgens bijna nergens mag komen. In de tempel met een tand van Boeddha zien we een dienst met monniken en biddende mensen, wat een schitterend en kitscherig schouwspel biedt. Ook in een andere pagode zien we halfnaakte kerels onduidelijk doen met vlammetjes en mensen daar weer biddend rechthoekjes omheen lopen. Raadselachtig maar wel leuk om te zien. Bij een eenvoudig eettentje in een zogeheten hawker center (eten in de open lucht) nemen we een fles bier van 633 cl voor € 3 (bijna overal in Singapore kost een biertje € 10 à € 16) en twee 'gerechtjes' als 'lunchsnackje'. Het blijken flinke porties te zijn en we hebben meteen de rest van de dag niets meer nodig. Gelukkig is het wel erg lekker (gebakken rijst en zoetzuur varkensvlees). We vervolgen het busrondje naar ons hotel, met informatie in het Engels via de koptelefoontjes die ik in mijn fototas heb zitten en die we zo in de bus kunnen prikken. Op Orchard Road is het nog een drukte van belang; de grote winkels gaan pas laat dicht en bovendien zorgen tienduizenden... mussen? spreeuwen? in de bomen voor een oorverdovende ambiance. Na een rustpauze in het hotel gaan we nog even flaneren. Annet doet prompt haar nieuwe zijden jurk aan; het kan, want ondanks regen en bliksem die op internet stond opgegeven is het vandaag droog en warm geweest en ook nu is de avond nog zwoel (zoals collega Susanna al zei: wie gelooft er nu weersvoorspellingen?). Bij Food Republic kunnen we nog terecht (het is over tienen) voor wat sushi. We delen op zijn Hollands een plankje vis en een Asahi-biertje. Het blijkt de lekkerste sushi die we in lange tijd gegeten hebben - misschien stoot het wel onze nummer één-ervaring in Antwerpen van de troon. Hoe kan bijvoorbeeld rauwe inktvis zo romig smaken? Als decadente touch komt er nog een maki handroll met gebakken eendenlever op de bar. Verrukkelijk. Annet neemt nog ergens een décafé met een taartje en dan is de koek op.